Wielki Poniedziałek, Wielki Wtorek, Wielka Środa.
Kościół te dni traktuje jako uprzywilejowane i nie dopuszcza w Wielkim Tygodniu żadnych świąt. Od poniedziałku do środy włącznie Jezus spędzał dzień w Jerozolimie i nauczał w świątyni, a na noc udawał się do odległej od Świętego Miasta ok. trzech kilometrów Betanii, aby tam przenocować, zapewne u Łazarza, niedawno wskrzeszonego.
W WIELKI PONIEDZIAŁEK w drodze do Jerozolimy Chrystus uczynił uschłym figowe drzewo za to, że nie znalazł na nim owoców a tylko same liście. Kiedy wszedł na plac świątyni zobaczył tam kupców z towarami i bydłem. Wówczas wypędził ich stamtąd.
W WIELKI WTOREK Pan Jezus prowadził polemiki ze starszyzną żydowską, które zakończył wielokrotnym „biada”, rzuconym na swoich zatwardziałych wrogów.
W mowie eschatologicznej zapowiada całkowite zniszczenie Jerozolimy oraz koniec świata, jaki zamknie dzieje ludzkości. Zapowie także powtórne swoje przyjście na ziemię w chwale. W przypowieści: o roztropnym słudze, o mądrych i nieroztropnych panach oraz o talentach będzie nawoływał do czujności.
W WIELKĄ ŚRODĘ Sanhedryn na tajnej naradzie postanawia za wszelką cenę zgładzić Pana Jezusa. Judasz oferuje swoją pomoc za srebrniki; przyrzeka śledzić Chrystusa, potem zawiadomił Sanhedryn, umożliwiając Jego pojmanie.
Źródło: "Wielki Tydzień Komentarze z czytaniami" wyd. Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy.